Ruhumun boğazında yine tanıdık bir el!
Şehrin tenhasından bir ses: çağırır beni; gel!
Ne kimse görsün beni, Ne kimseyi göreyim!
Vakit ağlama vakti! Çağırana gideyim.
İndireyim başımı, gecenin sinesine
Karışsın hıçkırığım, yağan yağmur sesine,
Gökte buluta inat, aksın gözümden yaşlar.
Şuan benim tek dostum; kaldırımdaki taşlar.
Mehmet Orhan DURDU
Konu: Aglama Vakti ... 
Paz Ekim 19, 2008 11:01 am
